به گزارش اکو اقتصاد، در شرایطی که حق پخش تلویزیونی همچنان به باشگاه‌ها پرداخت نمی‌شود و درآمد بلیت‌فروشی صرفاً بخش محدودی از هزینه‌های جاری تیم‌ها را پوشش می‌دهد، بخش عمده بودجه باشگاه‌ها از طریق اسپانسرینگ و حمایت مالی هلدینگ‌ها و شرکت‌های بزرگ تأمین می‌شود. در مورد استقلال، نقش هلدینگ فارس در تأمین مالی و پشتیبانی از پروژه‌های باشگاه پررنگ است و این موضوع بارها مورد بحث کارشناسان اقتصادی و ورزشی قرار گرفته است.
این روند البته محدود به استقلال نیست؛ بسیاری از تیم‌های لیگ برتر فوتبال ایران از جمله پرسپولیس، فولاد خوزستان، گل‌گهر سیرجان و حتی تیم‌های تحت حمایت شهرداری‌ها و بانک‌ها نیز عمدتاً با تکیه بر منابع مالی شرکت‌های بزرگ و شبه‌دولتی اداره می‌شوند. منتقدان معتقدند این مدل تأمین مالی، شفافیت اقتصادی فوتبال ایران را زیر سؤال می‌برد و هزینه‌های گزاف برای جذب بازیکنان و کادر فنی را از جیب سهامداران شرکت‌ها تأمین می‌کند.
در همین حال، حامیان این مدل تأکید می‌کنند که بدون تزریق منابع مالی از سوی اسپانسرها و هلدینگ‌ها، ادامه فعالیت حرفه‌ای باشگاه‌های ایرانی ممکن نیست و فوتبال کشور دچار رکود جدی خواهد شد. به نظر می‌رسد راهکار پایدار، حرکت به سمت استقلال مالی باشگاه‌ها از طریق توسعه حق پخش تلویزیونی، فروش محصولات هواداری و شفاف‌سازی قراردادها باشد تا ضمن کاهش وابستگی به منابع بیرونی، اقتصاد فوتبال کشور به سمت خودکفایی حرکت کند.